Każda pierwszorazowa wizyta u stomatologa rozpoczyna się od wypełnienia formularza. Jesteśmy pytani w nim między innymi o choroby przewlekłe i przyjmowane leki. To ważne informacje, na bazie których stomatolog dobiera znieczulenie. Dowiedzmy się jakie choroby i leki stanowią przeciwwskazanie do podania znieczulenia stomatologicznego.
Znieczulenie – jakie choroby stanowią przeciwwskazanie?
Istnieją choroby, które wykluczają możliwość zastosowania niektórych preparatów znieczulających. Mowa o preparatach, które mają w swoim składzie adrenalinę. Może ona być niebezpieczna, jeśli pacjent cierpi na takie schorzenia jak:
- ciężka niewydolność krążeniowo-oddechowa,
- zawał serca,
- udar mózgu,
- dusznica bolesna,
- niewyrównana arytmia,
- wrodzona wada przeciekowa serca,
- nadciśnienie powyżej 200/115,
- astma oskrzelowa,
- nowotwór komórek rdzenia nadnerczy.
U pacjentów z wymienionymi wyżej chorobami stosuje się znieczulenie bez dodatku adrenaliny, na przykład mepiwakainę.
Innym problematycznym składnikiem znieczuleń jest siarczyn sodu, oznaczany jako E-223. Jego zadaniem jest wydłużenie okresu przydatności preparatów. Jest także stabilizatorem i przeciwutleniaczem adrenaliny. Siarczyn sodu może wywoływać napady astmy oskrzelowej u pacjentów cierpiących na tę chorobę, nawet jeśli przyjmują leki przeciw napadom duszności.
Znieczulenie stomatologiczne a przyjmowane leki
Istnieją trzy grupy leków, które wchodzą w reakcję ze środkami znieczulającymi. Pierwszą z nich są nieselektywne beta-blokery. Warto przy tym zaznaczyć, że nie ma żadnych przeciwwskazań dla pacjentów przyjmujących nowsze generacje beta-blokerów, czyli beta-blokery kardioselektywne.
Znieczulenia stomatologiczne wymagają także odpowiedniego dobrania w przypadku pacjentów przyjmujących leki psychotropowe starej generacji i trójcykliczne antydepresanty starszej generacji. Obydwie te grupy leków wchodzą w reakcje krzyżowe z adrenaliną.
Oczywiście nie zapominajmy, że równie ważnym przeciwwskazaniem jest alergia na znieczulenie. Jeśli nie wiemy, czy jesteśmy uczuleni, lekarz może przeprowadzić próbę alergiczną, która polega na wstrzyknięciu w przedramię pacjenta niewielkiej ilości środka znieczulającego i obserwacji zmian na skórze.
